rambutan tepi jalan.

selalu kalo2 kita nk buat sumthing yg agak konkrit. susah nk pecah dgn selastik batu kutip tepi jalan. susah nk panjat dgn selangkah kaki pendek tak tercecah. kita perlu kesungguhan. nampakkan effort utk terus berdiri.

contoh seorang budak nk makan rambutan cantek atas pokok tepi jalan. first die tahu bukan pokok bapak die. kedua, kat pokok tu byk kerengge. tp die tau, buah rambutan tu mmg manis ar. sedap. lemak berkrim. so bila dia panjat, kene gigit kerengga, menderita garu2 kaki kepala kat setiap dahan pokok sebelom nk capai buah rambutan, die tau benda yg die buat tu worth gile. sbb ending nye die dapat ape die nak.

semua benda kite buat ade worth atau tak. ikot pada effort sendiri. jugak ikot pada permulaan dalam otak. otak kalo da cakap tak berbaloi, ko pusing celah camne pon ending ko tetap tak kena. kalo ko rase tak worth langsung nk kene gigit kerengge sbb rambutan, mmg takleh nk buat ape dah. ape je yg tengah kite buat, worth atau tak, petik gitar, sendiri dengar la bunyi, seronok atau menyeronokkan. tenang. atau menenangkan. gembira. atau kegembiraan.